De eigenzinnige journaliste Tara Linders vertrekt naar Aruba voor een commerciële reportage over succesvolle carrièrejagers. Maar als ze een Vlaams meisje ontmoet dat in nood verkeert, stuit ze op een compleet ander verhaal. Met hulp van haar collega Diego Martinez gaat Tara op onderzoek uit en ontdekt ze dat het eiland ook duistere kanten heeft. Samen trekken ze een grotere beerput open dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden: het luxe eilandleven blijkt niet meer dan een zeepbel. Als de bewoners zich tegen haar keren zal ze moeten vechten voor haar leven.
Onlangs heb ik deel 4 van de ´Tara en Diego-serie´ gewonnen. Ik was nog niet bekend met de boeken van Nathalie Pagie, maar ze hebben mijn interesse gewekt. Omdat er een rode draad in het verhaal zit wil ik eerst de andere boeken lezen voordat ik aan deel 4 (De trip) begin. Nu heb ik de mazzel dat de boeken ook op storytel staan. Dus vanuit daar ben ik begonnen met het luisteren van het eerste deel; Paradijsvogels. Ik vond het een prettig boek om te luisteren, zeker ook omdat Inge Ipenburg een fijne voorlezer is met een prettige stem om te horen. Het boek geeft een fijne afwisseling tussen mijn Stephen King collectie en de Scandinavische thrillers die ik veel lees. Het boekt heeft mij vanaf het begin al geboeid , mede door de fijne schrijfstijl die Nathalie Pagie heeft. Er komen zaken zoals drugs en misbruik aan de orde. Heftige zaken, maar toch op een sublieme en realistische manier beschreven. Dit maakte het boek vanaf het begin af aan erg spannend. De hoofdstukken van het boek zijn kort, iets wat ik zelf erg aangenaam vind maar mijn omgeving misschien iets minder haha. Als de hoofdstukken kort zijn leg ik het boek minder snel weg. Bij de luisterboeken werkt het bij mij precies hetzelfde. ´Aah, nog 1 hoofdstukje´, en voor je het weet heb je het boek uit. Een toppertje dit boek! Niet te langdradig en ben benieuwd naar de volgende delen.
´Slaagt zij erin om haar ware identiteit te achterhalen´
Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijke huis, een prachtig landhuis aan het meer van Genève. De zussen worden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst. Maia´s verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld en de roerige jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?
Bij deze weer eens een recensie over een roman i.p.v. een thriller. Ik hoefde er echter niet lang over na te denken welke roman dat zou worden. Ik had gehoord dat meerdere mensen lyrisch waren over de zeven zussen serie, en kon er ook niet omheen in de boekenwinkel. Dus hoppa, daar ging ik! Schrijfster Lucinda Riley heeft mijn inziens een prettige schrijfstijl, daarnaast zit het verhaal goed in elkaar. Het verhaal gaat over de zoektocht naar jezelf, daarnaast draagt het een stuk geschiedenis met zich mee. Je kan merken,zoals ook in het dankwoord te lezen is, dat Riley zich in de geschiedenis heeft verdiept. Het is zo realistisch geschreven dat ik er een super goed en intrigerend beeld van kon vormen. Het maakte het lastig om het boek weg te leggen. Ergens zit er ook een stuk spanning in het boek wat mijn interesse wekte. Ondanks de dikte van het boek (lees 566 blz.) , is het een fijn boek om er bij te pakken als je eens lekker wilt ontspannen. Ik ben erg blij dat ik in deze zeven zussen hype ben mee gegaan. Op naar het tweede deel!
In 1993 verdwijnt tijdens nieuwjaarsnacht de zestienjarige Johanna van Vliet op mysterieuze wijze. De politie staat voor een raadsel, het lijkt alsof het meisje in het niets is opgelost. Niemand heeft die bewuste nacht iets gezien en al snel lopen de weinige sporen die er zijn dood. Vijfentwintig jaar na dato verdiept inspecteur Ben de Groot van het coldcaseteam zich opnieuw in de zaak, in een ultieme poging hem alsnog op te lossen. Maar wanneer hij de familie hierover inlicht, lijken Johanna’s broer en bejaarde vader onaangenaam verrast door deze ontwikkeling. Johanna’s moeder is bijna aan de verdwijning van haar dochter ten onder gegaan, wat voor nut heeft het dan nu om alles weer op te rakelen? Alleen Johanna’s nichtje Olivia – die enkele jaren na de verdwijning is geboren – toont interesse in het mysterie rond haar tante. Zij begint haar eigen onderzoek en volgt een spoor dat uiteindelijk strekt tot in Denemarken en Groenland. Maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer haar eigen leven in gevaar komt.
De boeken van Suzanne Vermeer vind ik over het algemeen heerlijk om te lezen of te luisteren . Niet te dik, eigenlijk nooit te langdradig en perfecte boeken om mee te nemen op vakantie. Ook met een luisterboek van Suzanne Vermeer kun je goed vertoeven aan het zwembad. Oortjes in , ogen dicht , cocktail erbij en hoppa je geniet nog een beetje extra van je vakantie. Ook Ijskoud komt in dit rijtje van pluspunten voor. In het begin van het boek liet ik mij meeslepen door de spanning. Dit maakte dat ik het boek het liefste in een dag wilde uit luisteren. Uiteindelijk moet ik toegeven dat ik er een week over heb gedaan. Maar dat is te wijten aan de tijd die ik er dus niet voor had afgelopen week. Mocht ik deze tijd wel gehad hebben had ik hem zeker in een dag afgeluisterd. Vond alleen de laatste hoofdstukken, integendeel tot het begin van het boek, in een sneltreinvaart gaan. Hierdoor werden gedeelten van het boek voor mij ongeloofwaardig. Het plot is ook zeker niet verrassend genoeg. Jammer want de eerste hoofdstukken zijn nog erg goed weergeven, met mooie maatschappelijke vraagstukken die er door Vermeer in zijn verwerkt. Het lijkt alsof het eind afgeraffeld is. Ken je dat als in een slechte soap? Zo vind ik dat dus in dit boek. Misschien is de omschrijving slechte soap niet helemaal toepasselijk, maar zo kun je je er in ieder geval een voorstelling bij maken. Slecht wil ik het boek over het algemeen zeker niet noemen. Het is absoluut geen minpuntje van je vakantie mocht je Ijskoud meenemen. Het boek wordt voorgelezen door Willemijn de Vries. Zij heeft een zeer aangename stem om naar te luisteren. Pluspunten daarvoor!
Truth or Dance. Zo heet de groepschat waar ballerina’s India, Lisa, Nikki en Zoë opeens aan worden toegevoegd. De meiden denken dat het een schoolproject is, waarbij ze door de opdrachten uit te voeren kans maken op de hoofdrol in de eindvoorstelling van het conservatorium. Maar de opdrachten van Truth or Dance zijn bizar en soms zelfs ronduit gevaarlijk. De vriendinnen willen niets liever dan dansen, maar zijn ze bereid om daarvoor hun vriendschap op het spel te zetten? En misschien zelfs over lijken te gaan?
Regelmatig verkies ik de ‘volwassen’ boeken voor young adult boeken (vraag mij daarbij wel af wanneer je boeken onder de ‘volwassen’ categorie kan plaatsen hoor haha). Maar goed, je snapt mij hoop ik. Young adult lees ik niet vaak. Maar nadat ik dit boek heb gelezen vraag ik mij af waarom ik deze categorie niet vaker lees. Wat las dit boek lekker door! Vandaag was ik een dag vrij, en ik heb Truth or Dance in 1 ruk uitgelezen. En ondanks dat ik een onwijze boekenwurm ben komt dit niet vaak voor. Het boek is spannend van begin tot het einde. Zelf heb ik helemaal niets met ballet. Echter de schrijfwijze van Chinouk Thijssen zorgt ervoor dat je je het verhaal goed kan inbeelden en in plaatjes voor je kan halen. Het is een zeer realistisch boek, in de tijdsgeest van het heden geschreven. Enige minpuntje vond ik dat er regelmatig te lezen viel dat 1 van de personages uit het boek te dik was voor een danscarrière. Ik snap dat dit in de danswereld het geval is, echter vond ik niet dat dit als ernstig beschreven werd. Het werd beschreven alsof het in de dagelijkse gang van zaken, buiten de danswereld om, ook heel normaal is. Ik zou er in kunnen komen dat er tieners zich hier aan willen refereren. Maar goed, ik wil dit puntje niet de overhand laten nemen. En daarom geef ik het boek dan ook een dikke vijf sterren! Ben ook zeer benieuwd naar het vervolg hierop en hoe het verder gaat met de dansvriendinnen.
‘Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt? ‘
Een jonge vrouw wordt wakker in een koude, donkere kelder. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen, of door wie ze is ontvoerd. En dat is pas het begin van haar nachtmerrie.
In de buurt wordt het lichaam van een andere jonge vrouw gevonden. Ze is nooit opgegeven als vermist, en haar familie heeft zelfs gewoon sms’jes van haar ontvangen. Iemand heeft zich de afgelopen tijd voor haar uitgegeven.
Inspecteur Helen Grace weet dat ze de dader zo snel mogelijk moet vinden. Die is niet alleen gestoord, maar ook slim en vindingrijk. Maar zodra Helen probeert uit te vinden wat de motivatie van de moordenaar is, start een bijna onmogelijke race tegen de klok….
Het boek leest vlot door, iets wat ik tot nu toe erg kan waarderen aan de schrijfstijl van schrijver M.J. Arlidge. Ik vond dit boek echter wel wat minder spanning bevatten. De andere delen hadden dit mijn inziens meer. Toch blijft het boek boeiend om te lezen en was ik erg benieuwd hoe het verhaal af zou lopen. Het einde van het boek vond ik afgeraffeld, alsof Arlidge ineens bedacht dat er nog een einde moest komen. Erg jammer! Dit omdat de eerste twee delen een erg goed en spannend eind hadden. Pluk een roos had veel personages die je leert kennen, misschien iets te veel. Bij mij zorgde het voor enige verwarring en ik moest de bladzijden dan ook regelmatig opnieuw lezen om te beseffen over wie het hoofdstuk ging. De hoofdstukken waren kort en niet te langdradig. Dit zorgde er wel voor dat ik door het boek heen vloog. Je bladert de bladzijden door en denk: ‘Aahh vooruit! Ik kan nog wel een hoofdstukje lezen.’ Al me al is dit tot nu toe niet mijn favoriete boek uit de serie. Arlidge heeft mij zelfs een klein beetje teleurgesteld. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet verder ga met de ‘Helen Grace-serie’. De volgende ligt alweer klaar op de stapel om gelezen te worden.
