Truth or Dance. Zo heet de groepschat waar ballerina’s India, Lisa, Nikki en Zoë opeens aan worden toegevoegd. De meiden denken dat het een schoolproject is, waarbij ze door de opdrachten uit te voeren kans maken op de hoofdrol in de eindvoorstelling van het conservatorium. Maar de opdrachten van Truth or Dance zijn bizar en soms zelfs ronduit gevaarlijk. De vriendinnen willen niets liever dan dansen, maar zijn ze bereid om daarvoor hun vriendschap op het spel te zetten? En misschien zelfs over lijken te gaan?
Regelmatig verkies ik de ‘volwassen’ boeken voor young adult boeken (vraag mij daarbij wel af wanneer je boeken onder de ‘volwassen’ categorie kan plaatsen hoor haha). Maar goed, je snapt mij hoop ik. Young adult lees ik niet vaak. Maar nadat ik dit boek heb gelezen vraag ik mij af waarom ik deze categorie niet vaker lees. Wat las dit boek lekker door! Vandaag was ik een dag vrij, en ik heb Truth or Dance in 1 ruk uitgelezen. En ondanks dat ik een onwijze boekenwurm ben komt dit niet vaak voor. Het boek is spannend van begin tot het einde. Zelf heb ik helemaal niets met ballet. Echter de schrijfwijze van Chinouk Thijssen zorgt ervoor dat je je het verhaal goed kan inbeelden en in plaatjes voor je kan halen. Het is een zeer realistisch boek, in de tijdsgeest van het heden geschreven. Enige minpuntje vond ik dat er regelmatig te lezen viel dat 1 van de personages uit het boek te dik was voor een danscarrière. Ik snap dat dit in de danswereld het geval is, echter vond ik niet dat dit als ernstig beschreven werd. Het werd beschreven alsof het in de dagelijkse gang van zaken, buiten de danswereld om, ook heel normaal is. Ik zou er in kunnen komen dat er tieners zich hier aan willen refereren. Maar goed, ik wil dit puntje niet de overhand laten nemen. En daarom geef ik het boek dan ook een dikke vijf sterren! Ben ook zeer benieuwd naar het vervolg hierop en hoe het verder gaat met de dansvriendinnen.
‘Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt? ‘
Een jonge vrouw wordt wakker in een koude, donkere kelder. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen, of door wie ze is ontvoerd. En dat is pas het begin van haar nachtmerrie.
In de buurt wordt het lichaam van een andere jonge vrouw gevonden. Ze is nooit opgegeven als vermist, en haar familie heeft zelfs gewoon sms’jes van haar ontvangen. Iemand heeft zich de afgelopen tijd voor haar uitgegeven.
Inspecteur Helen Grace weet dat ze de dader zo snel mogelijk moet vinden. Die is niet alleen gestoord, maar ook slim en vindingrijk. Maar zodra Helen probeert uit te vinden wat de motivatie van de moordenaar is, start een bijna onmogelijke race tegen de klok….
Het boek leest vlot door, iets wat ik tot nu toe erg kan waarderen aan de schrijfstijl van schrijver M.J. Arlidge. Ik vond dit boek echter wel wat minder spanning bevatten. De andere delen hadden dit mijn inziens meer. Toch blijft het boek boeiend om te lezen en was ik erg benieuwd hoe het verhaal af zou lopen. Het einde van het boek vond ik afgeraffeld, alsof Arlidge ineens bedacht dat er nog een einde moest komen. Erg jammer! Dit omdat de eerste twee delen een erg goed en spannend eind hadden. Pluk een roos had veel personages die je leert kennen, misschien iets te veel. Bij mij zorgde het voor enige verwarring en ik moest de bladzijden dan ook regelmatig opnieuw lezen om te beseffen over wie het hoofdstuk ging. De hoofdstukken waren kort en niet te langdradig. Dit zorgde er wel voor dat ik door het boek heen vloog. Je bladert de bladzijden door en denk: ‘Aahh vooruit! Ik kan nog wel een hoofdstukje lezen.’ Al me al is dit tot nu toe niet mijn favoriete boek uit de serie. Arlidge heeft mij zelfs een klein beetje teleurgesteld. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet verder ga met de ‘Helen Grace-serie’. De volgende ligt alweer klaar op de stapel om gelezen te worden.
Koorddanseres Hoshiko is de sterattractie van de gevaarlijkste show van Engeland, waarin kinderen van minderheden moeten opreden met gevaar voor eigen leven. De blanke elite is dol op het Circus. Hoe meer doden, hoe beter. Wanneer Ben, zoon van een machtig minister, de show bezoekt, wordt hij op slag verliefd op Hoshiko. Haar indringende blik laat hem niet meer los. Kan hij haar redden uit deze gevangenis? En heeft Ben de moed het systeem aan te klagen dat zijn moeder in stand houdt?
Dit boek viel mij meteen op aan de mooie kaft die het heeft, ik kon dan ook niet anders dan hem mee naar huis nemen. Daarnaast lees ik niet vaak YA boeken, en toen ik de achterkant las leek hem mij helemaal de moeite waard. ‘Als je de hongerspelen goed vond, dan vind je showstopper geweldig’, een citaat wat achter op het boek staat vermeld. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik ooit de eerste film van de hongerspelen heb gezien , maar er nog geen boeken van heb gelezen. Wel weet ik dat het fictieve en angstaanjagende in de film mij erg aanspreekt. Reden des te meer om dit boek te gaan lezen. Het boek wordt zowel vanuit de ogen van Ben als de ogen van Hashiko beschreven, dit zijn twee verhaallijnen die langzaam maar zeker naar elkaar toe komen. Het duurde even voordat ik echt lekker in het boek zat (lees; de eerste 100blz.). Maar ik kan je vertellen het is zeker de moeite waard om door te lezen. Er gebeuren schokkende dingen in het boek. Ondanks dat het boek zich in de toekomst afspeelt zou je deze schokkende dingen kunnen omschrijven als ‘tweede wereldoorlog taferelen’. Erg heftig, maar het trok mij wel steeds meer in het verhaal en maakte dat ik verder wilde lezen. Als er een verfilming van dit boek zou komen zou ik hier zeker een avondje bioscoop aan wagen. Spanning tot aan het lugubere aan toe maar ook liefde en een beetje humor komen aan bod in het boek. Een combinatie die mij intrigeert. Het boek heeft een half open einde. Het tweede deel: showstealer ligt ook bij mij in de boekenkast en ga ik binnenkort lezen. Ben benieuwd hoe de verhaallijnen verder lopen. En ja ook het tweede boek heeft zo’n mooie cover!
Alicia Berenson lijkt een perfect leven te lijden; ze is kunstenaar, gelukkig getrouwd en woont in een prachtig huis in een goede buurt in Londen. Maar als haar man op een avond thuiskomt doet ze iets verschrikkelijks: ze schiet hem vijf keer in het gezicht. Sindsdien zwijgt ze.
Laat ik maar beginnen om te zeggen dat ik dit boek absoluut vijf sterren waard vind. Het boek is spannend, je leest het lekker door en het einde is zeer verassend. Het feit dat de schrijver (Alex Michaelides) zelf in een gesloten psychiatrische inrichting voor jongeren heeft gewerkt, maakt dat het boek realistisch op mij over komt. Het ‘leven’ in een psychiatrische inrichting wordt gedetailleerd beschreven en klopt met de werkelijkheid. Zelf ben ik ook werkzaam binnen de (forensisch) psychiatrie, dus ik weet als geen ander hoe het daar is. Ik vind het prettig om te lezen dat de schrijver er zelf ook verstand van heeft. Het is niet zoals de televisieserie greys anatomy , waar de infuusnaaldjes met druppelaar en al aan de hand worden vastgemaakt. Overigens vind ik dat ook een leuke serie, begrijp mij niet verkeerd. Maar goed ik dwaal af, terugkomend op het boek…. Vooral het complot vind ik sterk uitgewerkt en erg verassend. Het maakt dat ik het boek nog een keer wil lezen met de informatie die ik nu heb. Door de vlotte schrijfstijl vlieg je snel door het verhaal heen, iets wat ik zeker kan waarderen. Het maakt het boek luchtig en niet te langdradig. Daarbij heb je echt zin om het boek door te lezen , heb het boek geen enkele keer weggelegd met de gedachte dat ik er nooit door heen zou komen. Zo blij dat ik een boek vijf sterren kan geven! Een aanrader!
Als Beatrice tijdens een zondagse lunch een paniekerig telefoontje krijgt over de vermissing van haar jongere zus Tess, stapt ze op het eerste vliegtuig naar Londen. Naarmate ze meer te weten komt over de verdwijning, neemt de verbijstering toe over hoe weinig ze weet van het leven van haar zusje – en ze is niet voorbereid op de angstaanjagende feiten die ze onder ogen moet zien.
De politie, haar verloofde en zelfs haar moeder leggen zich erbij neer dat ze Tess hebben verloren, maar Beatrice kan dat niet. Naarmate ze dichter bij de schokkende waarheid komt, raakt ze steeds geïsoleerder van haar omgeving en wil niemand haar meer geloven.
Ik had ontzettend veel moeite met de langdradigheid in het begin van dit boek. Ik heb het boek dan ook meerdere keren weg gelegd. Dit maakte dat ik erg lang over het lezen heb gedaan. Maar ik moet toegeven dat het doorlezen zeker loont. Het eind heeft meerdere plot wendingen die je niet ziet aankomen, en de ontknoping van het boek is zeer verassend. Petje af voor Lupton. Waar ik ontzettend aan moest wennen was de schrijfstijl van het boek. Het boek is geschreven d.m.v. een brief aan Tess. Maar ook lees je het interview van de gebeurtenissen welke Beatrice aflegt bij journalist Wright. Dit zorgt er voor dat je veel moet schakelen, en dit maakte dat ik meerdere keren de bladzijden heb terug moeten lezen voordat ik het snapte. De ene keer lees je het verhaal in het verleden en vervolgens wordt er weer overgesprongen naar het heden. Het boek kwam daardoor op mij wat rommelig over. Wat ik bijzonder om te lezen vond was de band tussen de twee zussen. Het verhaal is geen doorsnee thriller, en de elementen van de zussen liefde komen er goed in terug. Zowel de positieve als de negatieve dingen, dit maakt het verhaal voor mij erg herkenbaar. Kortom een verrassende thriller, maar met momenten saai en rommelig.
