Mijn score: * * * / 5 Aantal blz: 363 Genre: Roman / Young adult
‘De opwinding en uitdaging van de zoektocht zijn belangrijker dan de schat zelf’ – Jacques Cousteau-
De leden van de familie Larkin zijn niet alleen enorme geluksvogels, ze zijn bovenal doorzetters. Of tenminste, dat is wat de lange, grappige en muzikale Violet en haar briljante, gevoelige broertje Sam altijd verteld werd. Toen het schip de Lyric bij de kust van Maine zonk en de passagiers verdronken, was hun betovergrootmoeder Fidelia de enige die het overleefde. Ze zwom naar de kust, werd ter plekke verliefd en stichtte het dorpje Lyric. Rampen lijken de familie echter te achtervolgen. Zo blijft Violet feesten met de verkeerde mensen, en barst de bom als Sam op een mooie zomerdag een zelfmoordpoging doet. Terwijl Sam behandeld wordt, wordt Violet naar Lyric gestuurd. Wanhopig overweegt ze hoe ze de situatie recht kan zetten, en slechts een oplossing borrelt naar boven: ze moet en zal het scheepswrak vinden waar Sam en zij over fantaseerden toen ze kinderen waren.
Dit boek zag ik meerdere keren voorbij komen bij mijn lieftallige mede bookstagrammers. Ik vond dan ook dat ik er niet onderuit kon komen om dit boek te lezen en heb het aangeschaft. Ik moet toegeven dat ik de ‘hype’ om dit boek zelf niet helemaal snap. Maar waarschijnlijk komt dit omdat ik bevooroordeeld ben als het gaat om Young Adult romans. Dus Roelien, kom op! Schrijf een mooie recensie zonder dat je vooroordelen hierin mee neemt haha. Nou komt hij hoor!
De proloog van dit boek begon heel sterkt. Je wordt meteen meegesleurd in de wereld van Violet en de toch wel heftige dingen die zij meemaakt. Toen ik de proloog las maakte het mij meteen nieuwsgierig naar de rest van het boek en zat ik er meteen in. Maar met dat het verhaal vorderde zwakte mijn concentratie af en vond ik de verhaallijn steeds zwakker worden. Oke, af en toe zat er nog een piek in en gebeurde er dingen die ik niet verwacht had. Alleen het einde van dit boek vond ik dan weer teleurstellend. Het verhaal zelf is zeer origineel en de gedachte erachter vind ik ook tof. Het is alleen jammer dat het moraal van het verhaal al op de achterkant van het boek beschreven staat. Wat ik altijd zeer kan waarderen is dat ik hier zelf naar op zoek moet, en nu is het eigenlijk al voorgekauwd. Heb dit gedeelte daarom bewust aan het begin van mijn blog niet meegenomen.
Het boek is geschreven voor Young Adults. Ik denk dat het voor deze doelgroep zeker een boek is wat je gelezen moet hebben. Er komen namelijk veel thema’s aan de orde die voor deze doelgroep bepalend zijn in de ontwikkeling. Misschien dat je er een stukje herkenning in kan vinden en het is mooi om te lezen hoe Violet en de andere personages in het boek met deze thema’s omgaan.
Kortom, ik vond het geen vervelend boek om te lezen, maar ik zat er ook niet helemaal lekker in. En jullie jong volwassen persoontjes, zeker lezen hoor!
´Slaagt zij erin om haar ware identiteit te achterhalen´
Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijke huis, een prachtig landhuis aan het meer van Genève. De zussen worden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst. Maia´s verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld en de roerige jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?
Bij deze weer eens een recensie over een roman i.p.v. een thriller. Ik hoefde er echter niet lang over na te denken welke roman dat zou worden. Ik had gehoord dat meerdere mensen lyrisch waren over de zeven zussen serie, en kon er ook niet omheen in de boekenwinkel. Dus hoppa, daar ging ik! Schrijfster Lucinda Riley heeft mijn inziens een prettige schrijfstijl, daarnaast zit het verhaal goed in elkaar. Het verhaal gaat over de zoektocht naar jezelf, daarnaast draagt het een stuk geschiedenis met zich mee. Je kan merken,zoals ook in het dankwoord te lezen is, dat Riley zich in de geschiedenis heeft verdiept. Het is zo realistisch geschreven dat ik er een super goed en intrigerend beeld van kon vormen. Het maakte het lastig om het boek weg te leggen. Ergens zit er ook een stuk spanning in het boek wat mijn interesse wekte. Ondanks de dikte van het boek (lees 566 blz.) , is het een fijn boek om er bij te pakken als je eens lekker wilt ontspannen. Ik ben erg blij dat ik in deze zeven zussen hype ben mee gegaan. Op naar het tweede deel!
Binnen de grenzen van de voormalige Verenigde Staten heeft een christelijke beweging de macht gegrepen. In deze nieuwe Republiek Gilead dient eenieder naar de letter van het Oude Testament te leven. Vanfred, de vertelster, behoort tot de nieuwe klasse der ‘Dienstmaagden’ die slechts 1 doel heeft: zich voort te planten. Alleen ’s nachts in haar sobere kamer is ze vrij om zich over te geven aan haar illegale herinneringen: het lezen van boeken, haar eigen naam, het nu irrelevant geworden begrip ‘liefde’.
Het boek sprak mij in eerste instantie aan, het leek mij een behoorlijk intrigerend verhaal. Ook heb ik de serie gevolgd, dus het verhaal van de dienstmaagd kende ik al. Misschien ben ik daardoor ook wat bevooroordeeld, omdat ik juist de serie al heb gezien. Deze vond ik met momenten erg langdradig. Zo vind ik dit ook met het boek het geval. Het boek begint met een lange inleiding van Margaret Atwood. Hierin legt ze uit hoe je het boek moet lezen , en op welke manier je naar het verhaal kan kijken. Ik denk dat dit verstandig is geweest om aan het boek toe te voegen. De inleiding geeft mijn inziens echt wel meerwaarde aan het boek. Het boek zelf vond ik erg tegen vallen en ik kwam er met moeite doorheen. Ik vind het zo gezegd erg taaie kost. Regelmatig maakt Atwood tijdsprongen in het verhaal die ik niet meteen kon plaatsen. De structuur die op deze manier van het boek is gemaakt, zorgde er voor dat ik sommige bladzijden meerdere keren moest lezen voordat ik het begreep. Maar ik moet toegeven het blijft een intrigerend verhaal , met een angstig perspectief op een eventueel toekomstbeeld. Dus als je de taaie kost kunt waarderen raad ik hem aan. Zelf ben ik erg blij dat ik dit boek door ben gekomen en hem uit heb gelezen.