Sophie is negenentwintig en woont nog bij haar ouders. De spanning in huis is echter om te snijden. Tien jaar geleden heeft ze iets afschuwelijks gedaan, en daar moet ze nog dagelijks voor boeten. Gebukt onder schuldgevoel probeert Sophie haar leven weer op de rit te krijgen, hoewel haar omgeving haar geen centimeter ruimte geeft. Dan slaat de twijfel toe. Wat is er eigenlijk echt gebeurd? Is zij werkelijk het monster waar de kranten van vol stonden?
De zoektocht naar de waarheid brengt Sophie en haar omgeving aan het wankelen en zorgt ervoor dat grenzen tussen waan en werkelijkheid vervagen. Iemand die niet wil dat de waarheid aan het licht komt, speelt een manipulatief spelletje met haar…
Eva Nagelkerke is de schrijversnaam van de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke. Stille wateren is het eerste boek wat ik van hen gelezen heb en ik ben zeer onder de indruk. Dit boek mag met recht in het genre psychologische thriller belanden! Het boek gaat onder je huid zitten. Sophie ervaart psychoses en wanneer ik las hoe Sophie zo’n psychose ervaart kreeg ik er kippenvel van. Het was net of ik er midden in zat. Ik werd in het verhaal gezogen en kon het niet meer los laten. Ook vond ik het een boek waar alles aan klopt. Soms lees je verhalen waar schrijvers nog wel eens een steekje laten vallen met onderwerpen zoals psychiatrie en het rechtssysteem. Je kon merken dat de zussen zich goed hebben verdiept in deze onderwerpen. Geen ‘irritatiefactortje’ op dit gebied dus, het maakt het prettig om te lezen. Het einde van het boek is een gevalletje: ‘Die zag ik niet aankomen…’ Een ijzersterk plot , een subliem verhaal. Een boek wat lekker door leest , en je niet weg kan leggen. Absoluut 5 sterren waard.
Midden in de nacht, in een huis in een rustige staat in een buitenwijk van Minneapolis, worden de ouders van Luke Ellis stilletjes vermoord. Luke zelf wordt in een zwarte suv geladen en weg gereden. Dit alles duurt minder dan twee minuten. Luke wordt wakker in het instituut, in een kamer die precies op zijn slaapkamer lijkt, alleen dan zonder raam. Aan de andere kant van de deur zijn meer deuren, met daarachter meer kinderen, die daar allemaal op dezelfde manier zijn beland als Luke. Kalisha, Nick, George, Iris en de tienjarige Avery hebben allen speciale krachten, zoals telekinese of telepathie. Zij zitten in Voorkant. Ooit waren er nog meer kinderen maar die zijn naar Achterkant verhuisd.
Het personeel van deze sinistere faciliteit, dat onder leiding staat van de genadeloze mevrouw Sigsby, wil de bovennatuurlijke gaven van de kinderen inzetten voor zijn eigen doeleinden. En deinst nergens voor terug om dat te bereiken. Als je meewerkt, krijg je muntjes voor de automaten. Zo niet, dan wacht een wrede straf. Hoe meer kinderen er naar Achterkant worden gestuurd, hoe wanhopiger Luke wordt om te ontkomen en hulp te zoeken. Maar er is nog nooit iemand uit het instituut ontsnapt…
Ja lieve boekenwurmpjes , dit was er weer 1 hoor! Een echt Stephen King-pareltje! Maar waarom dan vier sterren i.p.v. vijf? Laat het mij uitleggen… Ik vond de verhaallijn uniek en het zet je aan het denken. Kunnen wij kinderen met deze krachten gebruiken en misbruiken om de rest van de mensheid te redden? Het zou een goed ethisch dilemma kunnen zijn. Eigenlijk worden de kinderen in dit verhaal als proefpersonen gebruikt en wanneer de dingen niet gebeuren zoals de leiding het graag ziet , gebeuren er de verschrikkelijkste dingen met deze kinderen. Bizar en afschuwelijk als dit in deze wereld zou gebeuren op deze manier. Ik vond het boek echter wat stroef door lezen. Het verhaal was zeker interessant en dat maakte dat je door wilde lezen. Echter werd alles langdradig omschreven en duurde het voor mijn gevoel een hele poos tot de clou kwam. Wat ik mooi vind aan Stephen King is dat hij regelmatig delen uit zijn eerder verschenen boeken refereert. Zo werd de tweeling uit dit boek vergeleken met The Grady Twins uit The Shining. Love it! Ik vond het dus echt weer een parel zoals Stephen King hem alleen kan maken, echter mocht het verhaal van mij wat vlotter doorlopen.
Helen Grace heeft al genoeg persoonlijke tragedies meegemaakt, maar als het lijk van een bekende in een nachtclub wordt gevonden, komt het moordonderzoek opeens wel heel dicht bij haar eigen leven. Helen zwijgt in alle talen over haar connectie met het slachtoffer en werkt als een bezetene om de dader te vinden. Als er een tweede slachtoffer valt, wringt Helen zich in zo veel bochten dat alles op scherp komt te staan en ze een onmogelijke keuze moet maken. Vertelt ze over haar privéleven of besluit ze te liegen om de aandacht van zichzelf af te houden?
Dit is alweer het vijfde deel van de ‘Helen Grace’ serie. Ik ben blij verrast door dit deel. Minpuntje wat ik wel had was dat wanneer je de achterkant leest , je het halve boek al door bent. Een gevalletje spoiler alert! Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen. Wat ik fijn vind aan de schrijfstijl van Arlidge is dat elk hoofdstuk vanuit een ander personage wordt geschreven. Ook zijn de hoofdstukken niet zo lang, hooguit 4 bladzijden. Dit leest lekker door en maakt dat je sneller nog wat extra bladzijden er bij pakt voordat je dan toch echt gaat slapen haha. De eerste twee boeken uit deze serie vond ik geweldig , dit maakte dat ik de rest van de serie meteen heb aangeschaft. De volgende twee boeken vond ik wat minder, niet vreselijk maar zo goed als de eerste delen vond ik ze niet. Ik was bijna bang dat Arlidge deze eerste twee delen niet meer kon evenaren. Maar met dit deel heeft hij bewezen dat dit absoluut niet het geval is. Het was weer een spannend boek met een goede plottwist. Ik ga dan ook meteen het volgende deel lezen: ‘Wie niet weg is’. Dus als jullie mij zoeken…..
Inspecteur Helen Grace heeft zoiets nog niet eerder meegemaakt: zes branden in vierentwintig uur, met twee doden en meerdere gewonden tot gevolg. Dit kan niet anders dan opzet zijn. Iemand wil de stad tot de grond toe afbranden. Grace doet met haar team onderzoek in de rokende puinhopen van de stad. Waar is de pyromaan die dit op zijn geweten heeft? Waarom maakt hij juist deze slachtoffers? Iedereen kan zijn volgende doelwit zijn. Een fout kan het einde van Helens carrière betekenen, en in steeds meer gebouwen breekt brand uit. Ondertussen moet Helen ook haar eigen demonen zien te verslaan……
Dit is het vierde deel in de ´Helen Grace´ serie , en ik moet eerlijk toegeven dat dit vierde deel mij weer fan heeft gemaakt van de serie. Het eerste boek vond ik onwijs goed, dat smaakte naar meer! Echter bij het tweede en derde deel zwakte het voor mij wat af. Begrijp mij niet verkeerd deze delen waren zeker niet slecht. Maar ik werd ook niet helemaal in het verhaal mee gezogen. In dit vierde boek heeft Arlidge zich absoluut van zijn goede kant laten zien, en zichzelf voor mij bewezen als een sublieme thriller schrijver. Wanneer je tegen het eind van het boek zit denk je door te hebben hoe het verhaal in elkaar steekt. Echter wordt je op een magnifieke manier om de tuin geleid. Maar goed , ik wil eigenlijk geen spoilers vrijgeven…… Het boek leest heerlijk makkelijk door, en ik had hem dan ook binnen twee dagen uit. Dit beloofd veel goeds voor het vijfde deel, welke ik natuurlijk al klaar heb liggen.
´Ze is haar hele leven al voorgelogen. Nu zoekt ze de waarheid. In de TBS´
Elin ligt op de grond, gevangen in pijn,bloedend. Het leven stroomt uit haar lichaam. Balancerend tussen leven en dood herbeleeft ze haar verleden – Hoe ze op een dag ontdekte dat haar bestaan een grote kluwen leugens was. En hoe ze de waarheid dacht te kunnen vinden door te gaan werken in een tbs-kliniek. Maar aan elk antwoord dat ze vond hing een prijskaartje.
Mijn schoonvader gaf mij dit boek mee en dacht dat ik het wel wat zou vinden. Ik was nog niet bekend met de schrijfster (Ilse Ruijters), maar na dit boek gelezen te hebben ben ik erg benieuwd wat zij nog meer voor mij in petto heeft. Ik citeer de eerste regels van het boek: ´Het schot voelt als een klap. Als de klap van een hamer. De klap van een hamer boven in mijn borst. En het gekke is dat ik – terwijl die klap inslaat met de kracht van een meteoriet, een suizende vuurbal met de snelheid van het licht en de hitte van kolkende lava – de pijn tegelijkertijd wel en niet voel. Ik ben uitgeschakeld. Ik ben twee keer ik. Ik voel pijn en ik voel niets.´
Zoals dit boek begint , fenomenaal! Het is net een dichtbundel dat je in handen krijgt. Ruijters weet mij te verassen met haar woordkeuze en dansende zinnen, ik ben dan ook erg onder de indruk. Het verhaal laat zien dat je grenzen meer en meer verlegt worden wanneer je op zoek bent naar je eigen identiteit. Dit is iets wat mij aan het nadenken zet over mijzelf en mijn eigen ik-persoon. Knap als een schrijfster dat voor elkaar krijgt. Natuurlijk is het verhaal geromantiseerd, maar het moraal van het verhaal was voor mij duidelijk zichtbaar. Ondanks dat je meerdere tijdpaden hebt die in het verhaal spelen, zorgde het verhaal bij mij niet voor verwarring. Overzichtelijk van het begin tot het eind. Maar ook spannend van het begin tot het eind. Spannend, maar het einde had van mij wel wat uitdagender gemogen. Vond dit persoonlijk erg snel gaan en er had wat meer diepgang in gemogen. Verder kan ik alleen maar lovend over dit boek zijn, en er gaan zeker meer boeken van Ilse Ruijters op mijn ´nog-te-lezen-stapel´
