‘Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt? ‘
Een jonge vrouw wordt wakker in een koude, donkere kelder. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen, of door wie ze is ontvoerd. En dat is pas het begin van haar nachtmerrie.
In de buurt wordt het lichaam van een andere jonge vrouw gevonden. Ze is nooit opgegeven als vermist, en haar familie heeft zelfs gewoon sms’jes van haar ontvangen. Iemand heeft zich de afgelopen tijd voor haar uitgegeven.
Inspecteur Helen Grace weet dat ze de dader zo snel mogelijk moet vinden. Die is niet alleen gestoord, maar ook slim en vindingrijk. Maar zodra Helen probeert uit te vinden wat de motivatie van de moordenaar is, start een bijna onmogelijke race tegen de klok….
Het boek leest vlot door, iets wat ik tot nu toe erg kan waarderen aan de schrijfstijl van schrijver M.J. Arlidge. Ik vond dit boek echter wel wat minder spanning bevatten. De andere delen hadden dit mijn inziens meer. Toch blijft het boek boeiend om te lezen en was ik erg benieuwd hoe het verhaal af zou lopen. Het einde van het boek vond ik afgeraffeld, alsof Arlidge ineens bedacht dat er nog een einde moest komen. Erg jammer! Dit omdat de eerste twee delen een erg goed en spannend eind hadden. Pluk een roos had veel personages die je leert kennen, misschien iets te veel. Bij mij zorgde het voor enige verwarring en ik moest de bladzijden dan ook regelmatig opnieuw lezen om te beseffen over wie het hoofdstuk ging. De hoofdstukken waren kort en niet te langdradig. Dit zorgde er wel voor dat ik door het boek heen vloog. Je bladert de bladzijden door en denk: ‘Aahh vooruit! Ik kan nog wel een hoofdstukje lezen.’ Al me al is dit tot nu toe niet mijn favoriete boek uit de serie. Arlidge heeft mij zelfs een klein beetje teleurgesteld. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet verder ga met de ‘Helen Grace-serie’. De volgende ligt alweer klaar op de stapel om gelezen te worden.
Alicia Berenson lijkt een perfect leven te lijden; ze is kunstenaar, gelukkig getrouwd en woont in een prachtig huis in een goede buurt in Londen. Maar als haar man op een avond thuiskomt doet ze iets verschrikkelijks: ze schiet hem vijf keer in het gezicht. Sindsdien zwijgt ze.
Laat ik maar beginnen om te zeggen dat ik dit boek absoluut vijf sterren waard vind. Het boek is spannend, je leest het lekker door en het einde is zeer verassend. Het feit dat de schrijver (Alex Michaelides) zelf in een gesloten psychiatrische inrichting voor jongeren heeft gewerkt, maakt dat het boek realistisch op mij over komt. Het ‘leven’ in een psychiatrische inrichting wordt gedetailleerd beschreven en klopt met de werkelijkheid. Zelf ben ik ook werkzaam binnen de (forensisch) psychiatrie, dus ik weet als geen ander hoe het daar is. Ik vind het prettig om te lezen dat de schrijver er zelf ook verstand van heeft. Het is niet zoals de televisieserie greys anatomy , waar de infuusnaaldjes met druppelaar en al aan de hand worden vastgemaakt. Overigens vind ik dat ook een leuke serie, begrijp mij niet verkeerd. Maar goed ik dwaal af, terugkomend op het boek…. Vooral het complot vind ik sterk uitgewerkt en erg verassend. Het maakt dat ik het boek nog een keer wil lezen met de informatie die ik nu heb. Door de vlotte schrijfstijl vlieg je snel door het verhaal heen, iets wat ik zeker kan waarderen. Het maakt het boek luchtig en niet te langdradig. Daarbij heb je echt zin om het boek door te lezen , heb het boek geen enkele keer weggelegd met de gedachte dat ik er nooit door heen zou komen. Zo blij dat ik een boek vijf sterren kan geven! Een aanrader!
Als Beatrice tijdens een zondagse lunch een paniekerig telefoontje krijgt over de vermissing van haar jongere zus Tess, stapt ze op het eerste vliegtuig naar Londen. Naarmate ze meer te weten komt over de verdwijning, neemt de verbijstering toe over hoe weinig ze weet van het leven van haar zusje – en ze is niet voorbereid op de angstaanjagende feiten die ze onder ogen moet zien.
De politie, haar verloofde en zelfs haar moeder leggen zich erbij neer dat ze Tess hebben verloren, maar Beatrice kan dat niet. Naarmate ze dichter bij de schokkende waarheid komt, raakt ze steeds geïsoleerder van haar omgeving en wil niemand haar meer geloven.
Ik had ontzettend veel moeite met de langdradigheid in het begin van dit boek. Ik heb het boek dan ook meerdere keren weg gelegd. Dit maakte dat ik erg lang over het lezen heb gedaan. Maar ik moet toegeven dat het doorlezen zeker loont. Het eind heeft meerdere plot wendingen die je niet ziet aankomen, en de ontknoping van het boek is zeer verassend. Petje af voor Lupton. Waar ik ontzettend aan moest wennen was de schrijfstijl van het boek. Het boek is geschreven d.m.v. een brief aan Tess. Maar ook lees je het interview van de gebeurtenissen welke Beatrice aflegt bij journalist Wright. Dit zorgt er voor dat je veel moet schakelen, en dit maakte dat ik meerdere keren de bladzijden heb terug moeten lezen voordat ik het snapte. De ene keer lees je het verhaal in het verleden en vervolgens wordt er weer overgesprongen naar het heden. Het boek kwam daardoor op mij wat rommelig over. Wat ik bijzonder om te lezen vond was de band tussen de twee zussen. Het verhaal is geen doorsnee thriller, en de elementen van de zussen liefde komen er goed in terug. Zowel de positieve als de negatieve dingen, dit maakt het verhaal voor mij erg herkenbaar. Kortom een verrassende thriller, maar met momenten saai en rommelig.
