“Hoe één ontmoeting het leven van twee mensen op zijn kop zet.”
Laurie is er zeker van dat de liefde op het eerste gezicht niet bestaat. Het leven is geen romantische film, toch? Maar dan, op een besneeuwde decemberdag, ziet ze vanuit de bus een jongen bij de halte van wie ze voelt dat hij de ware is. Hun ogen ontmoeten elkaar, er is een magisch moment… en dan rijd de bus door. Laurie denkt dat ze de jongen van de bushalte nooit meer zal tegenkomen. Maar een jaar later stelt haar beste vriendin Sarah haar tijdens de kerst voor aan de nieuwe liefde van haar leven. En dat is… de jongen die ze gezien heeft vanuit de bus. Vastbesloten om hem te vergeten gaat Laurie verder met haar leven, maar wat als het lot andere plannen heeft?
Voor mij persoonlijk (als echte thriller fan) was het een hele stap om dit boek te gaan lezen. Maar aangezien ik mij heb voorgenomen om ook open te staan voor andere genres , is dit het eerste boek wat op mijn pad kwam. Wat mij vooral aantrok was de cover van het boek. Je ziet een jonge man die zijn handen op een liefdevolle manier in de nek heeft gelegd bij een jonge vrouw. Zoals het er naar uit ziet staan ze op het punt om te zoenen. Dit alles omgeven door een winters tafereel dat zich, zoals ik later in het boek heb kunnen lezen, afspeelt in Londen. De cover is het toppunt van zoetsappigheid , maar toch trekt hij mijn enorm aan. Hierdoor ben ik benieuwd wat het boek mij te brengen heeft. Het boek begint in het jaar 2008. Hier maak ik kennis met Laurie, het eerste gedeelte van het boek wordt vanuit haar oogpunt geschreven. Uiteindelijk kom ik erachter dat dit ‘oogpunt’ om en om wordt beschreven uit zowel die van Laurie als die van Jack. Jack is de jongen die Laurie bij de bushalte ziet staan en waar ze op slag verliefd op wordt. Ik vond dit een erg fijne manier van lezen. Wanneer Laurie iets heeft meegemaakt ben je benieuwd hoe Jack er in staat en andersom. Deze vragen beleven niet onbeantwoord in het boek, en dit las op een prettige manier. Het is een luchtig boek, door sommigen omschreven als een ‘feel good’ boek. Maar toch kwamen er ook heftige onderwerpen aan bod. Hoe Josie Silver dit in het boek verwerkt heeft daar neem ik mijn petje voor af. Ze wist het zo te beschrijven dat je er wel over nadacht , maar niet dat het de overhand neemt.
Uiteindelijk verstrijken er 10 jaar tot het einde van het boek. De personages in het boek veranderen van begin twintigers in volwassen zelfstandigen. Doordat ik zelf een aantal keer in Londen ben geweest , kon ik mij goed in leven in het boek. Maar ook omdat ik nu 28 ben en veel dingen van Laurie herken in mijzelf. Dit maakte het voor mij erg leuk om deze roman te lezen. Ik leefde enorm mee met de personages en hoopte op een goed eind. Want zo hoort dat toch in romans?
Aan jou om dat uit te vogelen als je dit boek nog niet gelezen hebt. Ik raad hem in ieder geval zeker aan!
