Dit boek viel mij meteen op aan de mooie kaft die het heeft, ik kon dan ook niet anders dan hem mee naar huis nemen. Daarnaast lees ik niet vaak YA boeken, en toen ik de achterkant las leek hem mij helemaal de moeite waard. ‘Als je de hongerspelen goed vond, dan vind je showstopper geweldig’, een citaat wat achter op het boek staat vermeld. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik ooit de eerste film van de hongerspelen heb gezien , maar er nog geen boeken van heb gelezen. Wel weet ik dat het fictieve en angstaanjagende in de film mij erg aanspreekt. Reden des te meer om dit boek te gaan lezen.
Het boek wordt zowel vanuit de ogen van Ben als de ogen van Hashiko beschreven, dit zijn twee verhaallijnen die langzaam maar zeker naar elkaar toe komen. Het duurde even voordat ik echt lekker in het boek zat (lees; de eerste 100blz.). Maar ik kan je vertellen het is zeker de moeite waard om door te lezen. Er gebeuren schokkende dingen in het boek. Ondanks dat het boek zich in de toekomst afspeelt zou je deze schokkende dingen kunnen omschrijven als ‘tweede wereldoorlog taferelen’. Erg heftig, maar het trok mij wel steeds meer in het verhaal en maakte dat ik verder wilde lezen. Als er een verfilming van dit boek zou komen zou ik hier zeker een avondje bioscoop aan wagen. Spanning tot aan het lugubere aan toe maar ook liefde en een beetje humor komen aan bod in het boek. Een combinatie die mij intrigeert.
Het boek heeft een half open einde. Het tweede deel: showstealer ligt ook bij mij in de boekenkast en ga ik binnenkort lezen. Ben benieuwd hoe de verhaallijnen verder lopen. En ja ook het tweede boek heeft zo’n mooie cover!