Als Beatrice tijdens een zondagse lunch een paniekerig telefoontje krijgt over de vermissing van haar jongere zus Tess, stapt ze op het eerste vliegtuig naar Londen. Naarmate ze meer te weten komt over de verdwijning, neemt de verbijstering toe over hoe weinig ze weet van het leven van haar zusje – en ze is niet voorbereid op de angstaanjagende feiten die ze onder ogen moet zien.
De politie, haar verloofde en zelfs haar moeder leggen zich erbij neer dat ze Tess hebben verloren, maar Beatrice kan dat niet. Naarmate ze dichter bij de schokkende waarheid komt, raakt ze steeds geïsoleerder van haar omgeving en wil niemand haar meer geloven.
Ik had ontzettend veel moeite met de langdradigheid in het begin van dit boek. Ik heb het boek dan ook meerdere keren weg gelegd. Dit maakte dat ik erg lang over het lezen heb gedaan. Maar ik moet toegeven dat het doorlezen zeker loont. Het eind heeft meerdere plot wendingen die je niet ziet aankomen, en de ontknoping van het boek is zeer verassend. Petje af voor Lupton. Waar ik ontzettend aan moest wennen was de schrijfstijl van het boek. Het boek is geschreven d.m.v. een brief aan Tess. Maar ook lees je het interview van de gebeurtenissen welke Beatrice aflegt bij journalist Wright. Dit zorgt er voor dat je veel moet schakelen, en dit maakte dat ik meerdere keren de bladzijden heb terug moeten lezen voordat ik het snapte. De ene keer lees je het verhaal in het verleden en vervolgens wordt er weer overgesprongen naar het heden. Het boek kwam daardoor op mij wat rommelig over. Wat ik bijzonder om te lezen vond was de band tussen de twee zussen. Het verhaal is geen doorsnee thriller, en de elementen van de zussen liefde komen er goed in terug. Zowel de positieve als de negatieve dingen, dit maakt het verhaal voor mij erg herkenbaar. Kortom een verrassende thriller, maar met momenten saai en rommelig.
